Φερέτι, Γκιουζέπε Λουίτζι

(Ferrétti, Ατσιρεάλε 1880 – Παλέρμο 1951). Ιταλός φιλόσοφος και παιδαγωγός. Ήταν καθηγητής της παιδαγωγικής στα Πανεπιστήμια της Κατάνης και του Παλέρμου, όπου ανέπτυξε δραστηριότητα σε φιλοσοφικά-παιδαγωγικά συστήματα. Για τον Φ. η φιλοσοφία ταυτίζεται με την παιδαγωγική, κατά τη διάρκεια της έρευνας για τη διαμόρφωση ενός σωστού ανθρώπινου χαρακτήρα. Από τα έργα του διακρίνονται: Η οικονομικο-αισθητική εφευρετική ζωή (1940), Ανάλυση της συνείδησης (1944), Η διδασκαλία που επινοεί (1945), Υλισμός (1951).